Terug naar startpagina Zeilen
Zeilen thuishaven Biograd 2004 - 2008
Samenvatting “Zeilen op eigen zeil-kiel....”
Zeilen was lange tijd mijn droom, om als ik ooit gepensioneerd zou zijn op de Middellandse Zee op eigen kiel te zeilen. Ik had vroeger als
16-jarige, samen met mijn vrienden in Loosdrecht BM’ers gehuurd. We gingen dan op de fiets naar Loosdrecht toe vanuit Tilburg.... Later is er lange tijd door privé-omstandigheden niets meer van zeilen en varen gekomen. Doch in 1997 kwam het er dan toch van en werd na lang zoeken een Beneteau First 30 uit 1978 gekocht bij Krijgsman in Drimmelen. Een leuk schip dat wel nog eerst een osmose-behandeling moest ondergaan bij Moverbo in Waalwijk. Dit schip werd in 1998 van “Second” omgedoopt in “Zeewolf”. Uiteindelijk heb ik samen met mijn vrienden, Ad Kohler, Riètte en John een aantal jaren van dit schip heel veel plezier gehad. In 2004 werd dan de Zeewolf verkocht en de Marisha, een Jeanneau Sun Odyssay 40, aangekocht in Kroatië. Dit was het begin van mijn droom om eens op eigen kiel de Middelandse Zee te bevaren.... Ik werkte toen nog en moest nog een aantal jaren wachten tot mijn pensionering. Maar intussen kon ik daar wel alvast twee maal per jaar mijn vakanties doorbrengen.
Aankoop Marisha in 2004
Transport uit Kroatië naar Nederland
Marisha 2004-2008
De periode “Kroatië”, zoals ik deze periode vaak noem, was netjes geformuleerd “turbulent” te noemen. De situatie was daar na mijn aankoop er een met erg veel stress en veel irritatie voor mij en mijn partner. Nadat wij het schip hadden gekocht werden beloftes niet nagekomen, werd beloofd geld niet ontvangen, beloofd onderhoud werd niet uitgevoerd, zaken werden ontvreemd uit mijn schip, een keer was men mijn schip daar zelfs kwijt, afgesproken prijzen wijzigden achteraf telkens opnieuw, etc. etc. Kortom, ieder bezoek gaf enorm veel stress en onzekerheid terwijl het vaak een week kostte voordat alle problemen weer waren opgelost. Maar.... het vaarwater, de eilanden en het vaste land waren ontzettend mooi!!!! Alleen het varen was daar erg duur met vaarbelasting, dure havens, etc. Tussen alle ellende door hebben we toch ook nog leuk gevaren en die momenten vergoedden toch erg veel. Eind 2007 was de maat echter vol en na weer een grote hoeveelheid stress besloten we met pijn in het hart om het schip toch maar naar Nederland te halen. In maart 2008 werd de Marisha eerst met hulp van Allard onder stormachtige omstandigheden naar Izola (Slovenië) gebracht, waarna het schip met de oplegger van Van de Wetering over de weg naar Nederland ging en een week later arriveerde in zijn nieuwe thuishaven Atlantica in Stad aan ‘t Haringvliet.
De periode die volgde kenmerkte zich door heel veel poetsen, onderhoud plegen, hoge kosten als gevolg van het herstellen van opgelopen schade door het transport naar Nederland en helaas erg weinig varen. Men had bijvoorbeeld in Izola alle electrische kabels die uit de mast kwamen bij het afmasten gewoon doorgeknipt.., waardoor veel apparatuur achteraf niet meer werkten en vervangen of tegen hoge kosten gerepareerd moesten worden. Achteraf moeten we concluderen dat het een slechte en kostbare keuze is geweest om het schip naar Nederland te halen. Een keuze waarover ik achteraf veel spijt heb gehad. Maar helaas, het is niet anders...
Medio 2010 besloten we om het schip met erg veel pijn in het hart te verkopen. De hoge kosten wogen niet langer op tegen het genoten plezier. Bovendien was ik inmiddels met pensioen gegaan en was mijn inkomen fors gedaald. Hierna lag het schip lang in de verkoophaven van Kappers te Willemstad en brak er opnieuw een “schiploze periode” aan. Hoe lang die zal duren weet nog niemand. We zullen zien of alternatieven op dit punt haalbaar blijken.
Periode Zeewolf 1997-2003
Immers, een eigen schip is toch voor een groot deel “emotie” en deze “emotie” is bij verkoop zeker niet direct verdwenen.....
Door het slechte weer en persoonlijke omstandigheden is er daarna weinig gevaren. Een overweging om hem in september 2011 naar Muiderzand te brengen voor betere kansen op een verkoop mislukte als gevolg van zeer hoge boetes van mijn huidige makelaar en hoge verkoopkosten in Muiderzand. We lieten de Marisha toen voorlopig toch nog maar bij Jachtmakelaar Kappers liggen.
Begin 2012 leek het er even op dat hij verkocht zou worden, zij het tegen een sterk verlaagde prijs. Doch, het bleek een koopjesjager te zijn die na het geaccepteerde bod plotseling alsnog met een hoop extra eisen op de proppen kwam die ik zou moeten betalen, waardoor de verkoop uiteindelijk niet door ging.
In juni 2012 was er opnieuw interesse, zij het met inruil van een 30-footer. Doch opnieuw waren de biedingen veel te laag en bovendien ben ik niet geïnteresseerd in een inruilschip.
Dit proces liep uiteindelijk door tot het najaar van 2014. Er leek toen nog steeds geen schot in het verkoopproces te zitten. Er kwamen wel meer kijkers, maar geen echte kopers. Toen ik uiteindelijk de vraagprijs en de onderhandelingsmarge in augustus 2014 fors had verlaagd melde zich wel een serieuze potentiële een koper bij de makelaar. En na enige onderhandeling werd het schip uiteindelijk verkocht voor een wel heel lage prijs. Maar ik was er toen toch vanaf. Ik was opgelucht, maar met pijn in het hart, dat deze periode met een eigen schip nu definitief werd afgesloten. Ik zou wel in de toekomst nog als opstapper willen gaan zeilen. We zullen zien wat het wordt.